الحب وشمعه لا تضيئ
انى قد خفت الاقدار
سئمت طول الانتظار
طير بالامس قد غنى
لم يعد الآن من الاحرار
الحب قفص من ذهب
احنجر الطيرَ ليل نهار
لو انى فى الجنه مسجون
لطلبت حريتى فى النار
فكيف العوده من بحر
كأنه كل البحار
اموا جه عاتيه تحملنى
وسفينتى اهلٌ للاخطار
مصباح وبساط الريح
قد تنهى ذاك المشوار
لكنى لست علاء الدين
امسح عن مصباحى غبار
فيخرج جنى يسألنى
فأعجز عن اخد قرار
أأطلب ملكا ام علما
صعب جدا ان اختار
لعمرى لو كنت مخير
لأخترت معرفه الاقدار
لكونى اخاف من القادم
وأحذرمن كشف الاسرار
وها هنا احب ان اضيف لمحات بسيطه من شعرى وانوه ان ما اكتبه لا يساوى قطعه ذهب فى كنز اشعارى ولكنى نظرا لضيق الوقت احاول ان ابرز جزء محدود من موهبتى اللا محدوده
اضرمت نيرانا فى قلبى وحرقت جميع اركانى
وقتلتى براءه عينيكى وصلبتى الحب فى ميدانى
وهزمتى ملكا اعلاكى وطفأتى شموعك فى بنانى
غادرت هروبا من قدرٍ وبكيت دموع الشيطان(ى)
ان يصدق دمعك احيانا قد يكذب كل الاحيان (ى)
فالدمع ستار مكشوف لا يخفى كذب الانسان(ى)
ان تبك بحورا تغرقنى لن اقبل دمعك قربانى
فى ذل كونى او موتى فقلبى معك فى هوان(ى)
انا فى حبك منسيا واسمى اسم القرصان
مع انى والبحر رجلا واحد ا فأنا ربان بحرى والبحر ربانى
__________________________________________________________________________________